Straybussen, skydiven en Lord of the Rings

Na mijn vorige verslag bleek het iets langer te duren voor ik weer internet zou hebben dan ik had verwacht. Om het weer op te nemen waar ik de vorige keer ben blijven steken ga ik weer terug naar de Blue Mountains.
De Blue Mountains is een national park niet ver van Sydney en ik ben met de trein naar Katoomba gegaan. In deze trein kon je de leuningen omklappen, zodat je nooit achteruit hoeft te rijden als je dat niet wil. In Katoomba heb ik een busticket gekocht voor de touristenbus en de driver begon met benadrukken dat we wel late starters waren. =.=' Gelukkig had hij ook een heleboel andere dingen te melden en goede adviezen. Ik heb een mooie waterval ezien en vervolgens vanaf het Echo point de laatste bus weer richting Katoomba gepakt. Toen bleek ook dat de busdrivers in de gaten houden of iedereen wel terug is, er word niet op je gewacht, maar als je kwijt blijkt te zijn dan hebben zij je het laatste gezien. De tweede dag ben ik naar Wenthworth Falls gelopen vanaf het uiterste puntje waar de bus je kan brengen. Inmiddels was mijn uberhandige wereldstekker niet alleen 'niet meer heel handig' maar ook stuk dus heb ik alles zonder tijd gedaan. Na een genuine bushwalk, compleet met een moeras en prikkende struiken en zijpaadjes met een prachtig uitzicht (die ik ondanks de waarschuwing van de portier toch ben gaan bekijken) kwam ik geheel in scoutingstijl uit aan de verkeerde kant van een bord dat wandelaars waarschuwt voor de slechte conditie waar het pad in zou verkeren. Oeps. De Darwinwalk bracht me weer terug in de bewoonde wereld en tegen de tijd dat ik een treinkaartje had was het stikdonker. Woensdag heb ik weer door de stad gezworven en meegedaan aan de gratis pizza die ons werd aangeboden in de Scary Canary. Wat me wel bijstaat is dat ik daarna op straat mijn eerst kakkerlak van deze reis heb gezien. Donderdag ben ik naar Manly Beach geweest en heb ik met verbazing naar het 'opkomen van de nacht' zitten kijken. Mooie foto's gemaakt. Vrijdag ben ik weer naar MAnly geweest om te gaan surfen, maar ik had het zo getimed dat ik daar te laat voor was en heb eigenlijk weer precies hetzelfde gedaan als de dag ervoor. Zaterdag ben ik naar Taronga Zoo geweest in een poging om nog iets van de native animals te zien. 's Avonds afgesproken met Sophie en naar het vuurwerk boven Darling Harbour gekeken. Zondag ben ik dan eindelijk gaan surfen en ik ben een natuurtalent! Ik heb waarachtig gestaan op het board en iedereen die mijn overeindklimskills kent begrijpt wat dat betekend. Maandag was het dan tijd om naar Auckland te gaan. Waarachtig alles ging in een keer goed en het vliegtuig was vrij leeg, geen rij bij de marechaussee (XD) en wederom vond de drugshond mijn tas was onwijs lekker ruiken maar niet verdacht. In het vliegtuig had ik me gerealiseerd dat ik geen hostel had geboekt, dus ik heb de bovenste uit de Lonely Planet gepakt en die bleek een jacuzzi op het dak te hebben. Je hoort mij alweer niet klagen. In de bus ook vrienden gemaakt met Jonathan een amerikaan die 8 guns bleek te hebben en voor 'Intelligence' werkt, maar geen spion is en wel probeert informatie te winnen. Dus. Met hem ben ik de volgende dag (al die achtergrond kwam later pas) naar Waiheke gegaan en een korte hike gedaan. De volgende dag ben ik 's ochtends naar de Skytower gegaan en 's middags heb ik de trein richting Pukekohe genomen om vrienden op te zoeken.Erg gezellig gehad, Puke bekeken, Fransjes sushi gegeten, Hella's praktijk gezien en uiteindelijk zijn we ook op het zwarte strand geweest. Intussen was dit ook mijn eerste ervaring met in een linksrijdende auto te zitten, bussen zijn echt anders. Denk je in, bij de rotonde ga je dus ook de andere kant op! We hebben Diederik opgehaald en Reinier was bij het restaurant. Na een heerlijke spaanse maaltijd (typisch Nieuw Zeelands heeft een slechtere reputatie dan Engels eten) heeft Reinier me terug gebracht naar het hostel en ik heb ook een stuk mogen rijden, dus dat mag van mijn bucket-list :). Het is wel even een uitdaging: en links, en heuvels en 's avonds zonder straatlantarens. De volgende dag vertrok de Straybus en zijn we eerst naar een national park gegaan waar ik wederom heb gesurfd en tot mijn verdriet lang niet zo'n natuurtalent bleek te zijn als ik had gehoopt.
Na wat gloeiwormen zoeken en kijken naar de Melkweg (ONWIJS VEEL STERREN HIERO) zijn we de volgende dag richting de Waitomo Caves vertrokken. Daar zijn we bijna allemaal gaan black water raften, dus in een tube door die grotten dobberen intussen schijnt er een instant melkweg op het plafond. De foto's zijn nog niet in mijn bezit, maar die zou Millie doorsturen. De dag erop zijn we naar Rotorua geweest met geothermal activities, dat betekent dat het er onwijs stinkt, maar daar wel je aan en dat je er kokende modder hebt. True story; een duiters heeft geprobeerd om in het meer te zwemmen en die heeft de rest van zijn trip in het ziekenhuis doorgebracht. In de tussentijd had ik het onzinnige plan opgevat om mee te doen met het Skydiven (parachute springen) in Taupo, programma voor die middag. Na een extra keertje naar de WC word iedereen in een jumpsuit gehesen en vervolgens krijg je een zwemvest pakketje, niet onder je stoel dus, maar op je buik. Zuurstof masker, goggles, een muts en in mijn geval 2 stoere kerels die het allemaal waar gingen maken. We mochten in een knalroze vliegtuig en na een minuut of twintig vlieg je op 15000feet. Intussen zit je aan de tandemer vast en mijn cameraman was ook klaar voor de sprong. Ik niet. Als het tijd is dan schuiven ze het luik open en word je zonder poespas naar beneden geknikkerd en begint de ergste achtbaan die je ooit gehad hebt: een vrije val van ruim een minuut. Gelukkig is het gefilmt, want ik weet er weinig meer van. Je voelt alsof je als een baksteen naar beneden valt en dat doe je dus ook. Het was wel nwijs gaaf en de landing was min of meer vloeiend (kwak op de grond). Heerlijk geslapen en de volgende dag hebben we de Taranaki Crossing gelopen, de no1 most scenic walk ter wereld als je het de Lonenly Planet vraagt. Voor de nerds: Mount Doom en Mordor. Onwijs gaaf, compleet met ijsklemmen en een pikhouweel zijn we naar boven getogen, ik zoals het de vrouwelijke lijn in mijn familie betaamt, puffend en knalrood achteraan. Ik heb het gehaald en het was het waard! Ik heb wat foto's op Facebook gezet om iedereen jaloers te maken en ik zal de volgende keer het verhaal oppakken waar ik nu stop want ik vind het welletjes. Mijn magische muts maakt ier alles mogelijk en niemand die hem ziet kan hem vergeten, dus ik trek aardig wat aandacht met mijn pompons, (again, see the picture) greetings to you all!