Bussen, vliegtuigen en auto's

Na Gunns Camp zijn we doorgereden naar Invercargill, waar ik the worlds fastest Indian heb gezien, die gewoon bij de plaatselijke doe-het-zelf staat. De ferry naar Steward Island was behoorlijk stormachtig, grote golven die over het dak sloegen. Het hostel op Steward Island was nog best even wandelen met onze zware bagage, dus we waren blij toen we aankwamen. De eigenaresse bleek erg vriendelijk te zijn en ook bijzonder vreemd. Ik kon er niet helemaal een vinger op leggen maar we vonden haar allemaal een beetje raar. Na het eten, tegen een uur of twaalf zijn we op jacht gegaan naar de kiwi's, die je 's nachts makkelijk zou kunnen vinden. 'Gewoon de weg af, voetbalveld over en daar het bos in'. Het bos bleek uit voornamelijk bomen (logisch) met heeeeeel veel modder te bestaan, en na een tijdje rondgeglibberd te hebben gaven we het op. Mijn camera vond hetzelfde en heeft sinds die beruchte nacht niet meer gewerkt. De volgende ochtend hebben we een coasttrack gelopen, maar helaas heeft het vrijwel de hele tijd geplenst met regen, dus toen we terug kwamen hoefden we niet meer onder de douche.
De ferry terug was aanzienlijk minder wild en toen ET ons weer had opgepikt zijn we snel doorgereden richting Queenstown. Daar heb ik deze keer geen onwijze avonturen beleeft, maar mijn swing foto's in orde gemaakt (die werkten nog altijd niet) en het thuisfront op de hoogte gebracht van mijn gewijzigde plan. Ik had namelijk eerder in de reis besloten om langer in NZ te blijven, maar inmiddels ingezien dat ik dat onmogelijk kon regelen binnen een week als ik het grootste deel van de tijd geen beschikking over internet/telefoon had. Dus ik reis gewoon door en zie daarna wel weer wat ik doe. Na twee nachten in Qtown pikte Scratch ons de volgende morgen op om richting mount Cook te gaan. Mount Cook is prachtig en die avond hebben we ontspannen een paar films gekeken. (Na een hike naar Keapoint) De volgende dag gingen we met een amfibievoertuig richting de gletsjer, alhoewel we geen gebruik hebben gemaakt van de bootmogelijkheid. De gletsjer was mooi, voorald e blauwe kleur van het ijs, maar hekaas heb ik daar dus geen foto's van. Hierna zijn we richting Rangitata gegaan en onderweg gestopt bij lake Tekapo, waar een lief kerkje staat met de mooiste uitzicht dat je ooit hebt gezien. In Rangitata waarschuwden ze ons voor een storm, maar wat schetst onze verbazing toen er de volgende dag een dik pak sneeuw lag. Het bleek een behoorlijke sneeuwstorm te zijn, zelfs zo erg dat Ari nog 36 uur op het vliegveld van Christchurch heeft moeten wachten op een vlucht en dat ze de wegen kort na ons vertrek hebben afgesloten omdat ze de sneeuw er niet snel genoeg af konden krijgen. Gelukkig was in Kaikoura de stroom uitgevallen, dus we hebben het ongeluk niet helemaal ontlopen. Tegen 5pm was alles weer in orde en 's avonds hebben we ons vermaakt met een pubquiz. De volgende dag hebben we opweg naar Picton een stop gemaakt bij de Ohau falls, waar de sealpups het stroompje opzwemmen en zich met +- 50 tegelijk aan het vermaken zijn bij de waterval. Cutest thing ever. Dit is dus gewoon 5minuten van de doorgaande weg, geen hekken of toezicht, het is er gewoon. Amazing. In Picton de ferry naar Wellington genomen en daar nog wat mensen van eerder op de bus tegengekomen (yaay). De volgende dag heeft Scratch me afgezet in Bombay, waar Reinier op me zat te wachten. De volgende dag heeft hij Claire en mij meegenomen voor een vliegtochtje over Auckland, wat om te veel redenen onwijs gaaf was. Die nacht met Fransje bij Reinier blijven slapen, omdat hij vroeg op ging staan om voetbal te kijken en ze maar een klein beetje eerder op hoefden te staan om mij op het vliegveld af te zetten. 3AM opstaan, 6AM vliegen, na 3 uur vliegen 2 uur wachten in Brisbane, waar ze de gate ernstig hadden afgesloten voor een 'extra controle'. In de vlucht was mijn buurman een lief jongetje van 3 dat of vrij luidruchtig wakker was, of lag te spartelen in zijn slaap, dus ik heb de tijd besteed aan het kijken van films en series. The Godfather, Red Dog, Glee, TBBT, HIMYM, We Bought A Zoo, Mirror, Mirror en nog vele anderen. Bij de douane heeft de drugshond voor de 3de keer (DE DERDE KEER) mijn tas extra uitgebreid besniffeld (Australie en NZ waren de eerste twee keer) maar niets gevonden. Dit was ook de zoveelste controle waar wederom mijn al 2x opnieuw gevuld flesje niet doorheen mocht. *zucht* Ik snap niet waarom ze je eindeloos door dezelfde controles halen, het is een beetje flauw. Uiteindelijk in LA domestic een gezellig gesprek gehd met iemand die richting Boston vloog (die de boarding en vertrektijd verwisseld had en dus bijna zijn vliegtuig miste), me verbaasd over de afmetingen van de frisdrankcups, een verloopstekker gekocht (met aardfriemel, dus hij past alweer nergens in) en zelfs nog optijd de boodschap van een verandere gate gezien en tot slot ben ik vijf minuten voor boarding time in een diepe slaap gevallen en werd ik wakker toen de deur n'et gesloten was. Vliegtuig gemist.
Gelukkig kon ik op standby voor de volgende vlucht (mijn tas was gek genoeg gewoon mee gevlogen, iets wat ze in NL nooit zouden doen) en kon ik zelfs een payphone vinden om mijn oom te laten weten dat ik hoogst waarschijnlijk ietsiepietsie later zou zijn. De tweede vlucht heb ik wel gehaald, maar ik werd wakker midair en had totaal gemist dat we waren opgestegen. Mijn volgende herinnering is een stewardes die me zachtjes wakker maakt en vertelt dat we er zijn en als ik om me heen kijk is het hele vliegtuig al leeg. Behalve de man die op een rolstoel aan het wachten is. Op weg naar de bagage band kom ik Maarten en Dola (oom en tante voor iederen die dat niet weet) en gelukkig kan ik zonder verder vertraging door naar hun huis, met mijn tas. Daar ben ik nog vrij lang wakker gebleven in een poging mijn jetlag te verschuiven en heb ik vervolgens 15 uur geslapen. Maandag hebben we boodschappen gedaan en 's avonds zijn we met spaanse vrienden naar Fishermans Wharf geweest. De voldende dag was het tijd om vanalles in de auto te laden en naar Yosemite te rijden. Het plan was om wild te kamperen, en dat sprak mij met al mijn kampeerervaring wel aan. Yosemite is prachtig en nadat we ergens het bier achterover hadden gedrukt zijn we in een weide gaan pizzaeten. Ik ben hier natuurlijk nog een minor, dus alle alcohol is strict verboden, behalve als ze het niet zien. Na een niet zo goede nacht hebben we heerlijk ontbeten midden in het National Forest, vergezeld door mieren en muggen, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben de Sentinel Dome beklommen en vandaar hadden we een prachtig uitzicht op Half Dome en El Capitane. De rondwandeling terug was zeer de moeite waard. 's Avonds was er iemand anders op 'ons' plekje gaan staan, maar we besloten om niet in het donker verder te zoeken en gewoon iets minder mooi te gaan staan. Heerlijk geslapen en genoten van het kamperen. Het enige nadeel van het opsmeren van muggenspul is dat de muggen hun toevlucht nemen bij het niet naar DEET stinkende deel van je lichaam, zodra je in het bs je behoefte doet. Ik heb welgeteld 7 bulten op plekken waar normaal een broek zit, en een stuk of tien die dwars door mijn t-shirt zijn geprikt en dan heb ik het nog nieteens over benen en armen. Maar ach. 's Ochtends hebben we de sequoias bekeken en er bleken er aanzienlijk meer te staan dan was aangekondigd. Ze zijn vrij makkelijk te herkennen aan hun typische bast en takken die recht omhoog steken. De afmetingen gelden niet als kenmerk, want de andere bomen waren ook gigantisch. We hebben de middag in de auto doorgebracht met mij achter het stuur over een onverhard bosweggetje. Tot mijn grote vreugde heb ik de hellingproef eindeloos kunnen oefenen, maar het was gaaf om ruim 30 km offroad te rijden, waarvan 10 km zeker niet zonder 4wheeldrive had gekund. Prachtige uitzichten gehad onderweg en een leuk goudzoekersstadje gezien, waar alle eettentjes helaas gesloten waren. Gelukkig konden we verderop in een typisch amerikaanse tent wel een burger krijgen en het was prachtig om daar gewoon te zijn. De hostess wilde haar hollandse gast graag verwelkomen met bier, en het leeftijdprobleem loste ze op door het gewoon algemeen op tafel te zetten ipv aan mij te geven.
De volgende dag heb ik geroosterd in de zon, helaas niet gepland dus ik ben nu kreeftachtig rood met prachtige tanlines halvewege mijn bovenbenen en armen. Niets bijzonders gedaan en 's avonds kwam Cora (vriendin van Maarten en Dola) die net terug was van vakantie en met wie ik vandaag gezellig gekletst heb. (ik ben eindelijk weer up to date) We zijn naar de markt geweest en hebben heerlijk even op het strand gezeten. Verder wederom ontspannen en ik ben aangeland in het nu, dus ik brei er een einde aan zodat ik weer nieuwe avonturen kan beleven :). Tot de volgende keer!