Buddha's, trappen en tempels

Na mijn vorige versleg ben ik richting EmeiShan vertrokken. De vrouw achter de balie had zo'n accent dat ik ten zeerste betwijfelde of ik wel het goede ticket had, maar mijn zorgen waren voor niets. In Emeishan netjes uitgestapt op de verkeerde plek. Daar stonden zoals beloofd de scammers op me te wachten. (Het hostel waarschuwt bij de boeking voor scammers en mensen die doen alsof ze van 'Teddybear hostel' zijn, maar in werkelijkheid je ergens anders heen brengen.) Dus toen er iemand op mij afkwam met een heel verhaal in het chinees en mij vlug zijn kaartje van Teddybears liet zien wist ik zeker dat het foute boel was, want ik had bij Emeishan Hostelc geboekt. Helaas moest ik dit uitleggen aan het behulpzame chinese meisje dat mij intussen verheugd uitlegde dat ik met ze mee moest gaan omdat ze me kwamen halen. XD Uiteindelijk een taxi aangewuifd en toen begon de ellende. Ik had een handgeschreven briefje met het adres en de chauffeur hield stug vol dat hij niet wist waar het was. Waarop ik Mix Hostel heb gebeld, zij me een telefoonnummer van Hostelc hebben gegeven en de chauffeur van het de aanwijzingen had gekregen. Hij ws nog altijd aan het sputteren, wat ik pas begreep toen ik bij het hostel aankwam. Het chinese meisje had namelijk 20Yuan afgesproken en het hosel was veel verder dan dat. Lang verhaal kort; ik was waar ik wezen moest. De volgende ochtend ben ik met de bus en de cablecar omhoog gegaan en tot mijn verdriet was alles in een dikke mist gehuld. Zo'n dikke mist dat ik pas veel later ontdekte dat de Golden Summit drie hoofden boven elkaar heeft, in plaatst van eentje die met vlagen te zien was. Ik heb in een klooster geslapen (KOUD) en de volgende dag hebben we het nog een keer geprobeerd. Er was iets minder mist en om acht uur begon ik aan mijn afdaling. Na een intense knokpartij met een stelletje roofmakaken was ik goed opweg en bleek hoe waardeloos mijn kaart was. Het was een prachtig getekende kaart, maar van de afstanden klopte niets. Een stuk van 10 cm was ongeveer 7 km en verderop was een stukje van 3 cm 15 km in werkelijkheid.De totale afdaling was ruim 40 km en niet wandelen, maar traplopen. Gelukkig wel trap af, maar nog altijd geen hobby, want die trappen zijn STEIL en in de ochtend ook bedekt met ijs. De kloosters waren wel mooi en tot mijn verbazing gaan er ook muilezels over de berg, maar alleen voor bevoorrading. na 20 km werd mijn enkel dik, maar met de keus terug omhoog of door naar beneden ben ik stug doorgelopen. In het klooster na de 15km etappe (road with the 99 turns, bestaat uit enkel trappen)avond gegeten in een klooster en daarna door gegaan. Om kwart voor zeven vertrokken, om kwart over zeven begon het te schemeren en om kwart voor acht was het pikdonker. Ik had wel een zaklamp, maar ook de schrik voor die apen te pakken en het laatste stuk heb ik allerongemakkelijkst afgemaakt. Toen stond ik om kwart voor negen op een parkeerplaats, nog altijd ver verwijderd van mijn hostel en waar ook geen bus meer naartoe ging. Ik ben het toeristenbureau ingestrompeld, waar nog licht brandde en deze barmhartige samaritaan heeft voor mij een lift geregeld. Als ik dat laatste stuk ook had moeten lopen, ( 15 km wederom zonder verlichting) weet ik niet of ik wel was aangekomen. Oeps. Volgende dag de bus naar Chengdu genomen en vandaag een rustdag gehouden omdat ik mank loop met twee benen, yaay. De trip naar Tibet hangt nog altijd aan een draadje en maakt me een beetje besluiteloos. Ik wil het graag, maar ik wil niet hier nog een week rondhangen en dan uiteindelijk onverrichter zake alsnog iets anders gaan doen. Ik breek me er het hoofd nog even over en dan hak ik een knoop door.In ieder geval staan Beijing en Shanghai nog op het programma.